88 lat temu były tu „czary i dziwy”. Już w środę zobaczymy Lublin tak, jak widział go Józef Czechowicz

Józef Czechowicz pisał w nim, że „miasto kochane już cię ogarnia i tuli”, a dobrą okazją, żeby sobie o tym przypomnieć, jest pierwsza lipcowa pełnia księżyca. W jego rodzinnym mieście ta pora od dwudziestu lat upływa pod znakiem poezji i w przemierzającego lubelskie drogi Wędrowca może wcielić się każdy z nas.

– Wkracza on do miasta od strony Górek Czechowskich, kieruje się ku nieistniejącemu dziś przedmieściu Wieniawa, odwiedza cmentarz przy ul. Lipowej, dalej Krakowskim Przedmieściem podąża na Stare Miasto, a stamtąd na Zamek, do Kaplicy Trójcy Świętej. Potem schodzi na nieistniejącą dziś ulicę Szeroką w dawnej dzielnicy żydowskiej i dalej, przez Kalinowszczyznę i Czwartek opuszcza rodzinne miasto – tłumaczy Ośrodek Brama Grodzka – Teatr NN.

Poemat o tym, że „na wieży furgotał blaszany kogucik”, powstał 88 lat temu. Trzy lata później utwór na falach eteru dotarł do miłośników dźwięku – 9 lipca 1937 roku dokładnie o godzinie 21:45 został wyemitowany na antenie Polskiego Radia. Spacer śladami bohatera stworzonego przez poetę rozpocznie się w środę (13 lipca) o godzinie 19 na Wiadukcie Poniatowskiego od strony Czechowa. Z tekstu poematu wiadomo, że Wędrowcowi na początku towarzyszyły mgła, zrywający się wiatr i księżyc wybuchający zza chmur „jak krater”. Uczestnikom spaceru natomiast, jak donoszą synoptycy, może towarzyszyć deszcz.