Lekcja nowej geografii Europy i świata

Europa była kolebką kultury i sztuki, ojczyzną muzeów, myślicieli, malarzy. Afryka - fascynująca ciągłym odkrywaniem, nieskażoną naturą, bogactwami. Azja była ojczyzną tysiąca bóstw, pracowitych ludzi i przewspaniałych legend. Ameryka dzieliła się na pochłoniętą kreowaniem dobrobytu północ i lekko rozleniwione, gorące i namiętne południe. Australia była dzika, wyzywająca i niebezpieczna.

Dziś ten geograficzny podział wygląda inaczej. Mamy skostniałą, gnuśną Europę, która walczy ze słupkami i wskaźnikami. Niżej mamy kontynent islamu - krwiożerczego i bezwzględnego, choć w rzeczywistości wcale taki nie jest. Afryka to arena nieustannych rzezi plemiennych i dziura, w której ginie każda pomoc dla głodujących. Dalej na północy rozciąga się biała plama Rosji - oszukańczej i zaborczej. Na wschodzie mamy Azjatów, którzy opanowali całkowicie produkcję przemysłową świata, tanią, masową, wcale nie najgorszej jakości. Za Pacyfikiem - USA, miotające się w walce o rozdawanie światu demokracji, dzika Kanada i narkotykowe zagłębia Ameryki Południowej.

Wydawać by się mogło, że przy takich ułatwieniach podróży i kontaktów ze światem, nie da się przedstawić fałszywego, wypaczonego obrazu. Da się. Żeby dotrzeć do źródeł, starać się poznać prawdę, trzeba tych źródeł szukać, szperać, chcieć. A po co? Nie łatwiej ciamkać podawaną "papkę instant"? Gdyby tysiące "zwykłych" Rosjan usadzić w samolotach, powozić po Europie, pokazać czyste, pachnące toalety, pełne sklepy i ludzi, którzy mogą, wbrew temu co głosi fałszywie ich państwowa telewizja, kupić sobie i bułkę, i szynkę, gdzie o propagowanym w Rosji faszyzmie słyszy się przy okazji obchodów smutnych rocznic, na pewno pojęliby, że ktoś ich okłamuje. Ten ktoś wyjaśniłby, że to wszystko na pokaz, ale może geografia zaczęłaby wracać we właściwe koleiny?