REZERWOWY PAFKA. Wielka czerwona kartka

Trudno mi zrozumieć, a pewnie wielu mieszkańcom miasta też, dlaczego według radnych, prezydentów i miejskich urzędników, kulturze trzeba dawać i dodawć tyle, żeby mogła spokojnie żyć nie martwiąc się o nic, a sport ma dostawać żebraczą jałmużnę z góry skazany na wegetację i walkę o przetrwanie.

Czy nowi radni, podobno bliscy sportowi, potrafią rzucić się jak Rejtan pod drzwi sali obrad urzędu miasta i krzyknąć: nie pozwalam!? Śmiem wątpić.

Gdzie znaleźć racjonalne powody tego, że pani prezydent miasta, choć swego czasu obiecała bonanzę, z roku na rok dąży do zmniejszania dotacji na sport i właśnie w tej dziedzinie miejskiego życia szuka oszczędności. Jest przecież wielkim kibicem przynajmniej jednej dyscypliny – kobiecej siatkówki w wykonaniu Budowlanych

Jak wytłumaczyć działanie przez zaniechanie szefa MOSiR, który nie kiwnął nawet palcem, żeby przysposobić obiekt Łodzianki na bazę treningową Widzewa. Z drugiej strony to nic zaskakującego, skoro dla ŁKS stworzył boisko ze sztuczną płytą, na którym gra się... pod górę.

A jak traktować słowa szefa firmy Mosty, który twierdził stanowczo, że buduje stadion Widzewa po kosztach, żeby mieć w CV stworzenie obiektu dla legendarnego klubu, skoro kompletnie nie interesuje go, jakiej klasy drużyna będzie na nim grać. I pewnie dlatego wspiera finansowo zespół... siatkówki.

Łódź to miasto pełne paradoksów. Niestety, ciągnących sport do grobu.