Wszystkie nasze męskie sprawy

Nie aspiruję już do tytułu "chłopaka", bo mam swoje lata, ale ostatnio, na towarzyskim spotkaniu, sporo młodsza koleżanka pojawiła się z mocno posiwiałym i wyłysiałym towarzyszem.

Już chciałem zażartować, że w jej wieku nie ma potrzeby bywania po dwudziestej drugiej z tatusiem, kiedy oznajmiła: "Pozwólcie, że przedstawię - mój chłopak".

Dziś zwracam się więc do was, chłopaki. Nie tylko z okazji przebrzmiałego już dnia. W czasach, kiedy nasze matki, żony i kochanki głośno wołają o parytety i inne niezrozumiałe słowa, nie wystarczy zakrzyknąć: "Ależ drogie kobiety! Prosimy bardzo! Śmiało! Do kopalń, stoczni, hut, czołgów i łodzi podwodnych!", bo i tak natychmiast znajdą w tym męski szowinizm.

Trzeba spokojnie robić swoje. Ja w swoim domu robię, co chcę. Chcę - sprzątam, chcę - gotuję, chcę - wynoszę śmieci. W moim domu do mnie należy ostatnie zdanie.

Brzmi ono: "Tak jest, kochanie!". Drogie chłopaki. Może i było to dowcipne, i nie o was, ale prawdę znamy.

Specjalnie dla was przytoczę myśl mojego przyjaciela, człowieka ciężko żonatego od wielu lat. W momentach załamań zawsze tę jego myśl przywołuję. Brzmi ona: "Wolę mieć spokój niż rację...". Ileż w tym głębokiej mądrości i doświadczenia.

Jeszcze jedno, kto wie - może najważniejsze. Nawet najbardziej zatwardziały samiec "alfa", uparty, zawzięty i srogi, spotyka przeważnie na swej drodze istotę przysłowiowo słabą i ulotną, która owija go wokół paluszka i robi z nim, co chce. To nie powód do wstydu, lecz prawidłowość. Damscy bokserzy to klinicznie patologiczne wyjątki potwierdzające regułę.

Drodzy chłopcy, panowie, dżentelmeni! Nawet wtedy, kiedy metr za stukocącymi szpileczkami dźwigamy torby pełne zakupów, świat jest piękny! Bawmy się nim póki czas! Przy okazji - niekoniecznie w wojnę.