Świat się nie skończył

Nie miałem w tych wyborach swojego kandydata, ale żeby nie było: w wyborach uczestniczyłem. Jako uczestnik demokracji mam więc pełne prawo wyrażać swoje zadowolenie lub jego brak. Ale od skrajnych emocji się wstrzymuję. Po ogłoszeniu wyników przez PKW ani nie skaczę pod niebiosa, ani nie załamuję rąk. Oto w demokratycznych wyborach wygrał kandydat, który zdobył większe poparcie społeczne. Od 6 sierpnia będzie on więc moim prezydentem i to niezależnie od tego, czy na niego akurat głosowałem. Nie wiem, jaki to będzie prezydent, tak jak i nie wiedziałem pięć lat temu, jaki będzie ten obecnie odchodzący. Chcę jedynie, żeby był prezydentem Polaków, tych z prawa i tych z lewa. Tak najzwyczajniej i najbanalniej chcę, żeby nowy prezydent łączył, a nie dzielił.

Nie uważam, żebym w poniedziałek obudził się w kraju, który zmierza aksamitną drogą w kierunku despotyzmu czy autorytaryzmu. Obudziłem się w kraju wolnych ludzi, którzy dokonali wolnego wyboru. Czy zrobili to komuś na złość, czy też po prostu zgadzają się z programem wygranego kandydata, nie ma dla mnie dziś znaczenia. Wybraliśmy głowę naszego państwa na najbliższych pięć lat. Nie dostrzegam w tym wyborze zbliżającej się wojny z sąsiadami czy rosnącej liczby osadzonych w więzieniach. Widzę natomiast sprawnie działający mechanizm demokracji, którą - przypomnę niektórym - budowaliśmy przez 25 lat naszej wolności.

Zamiast bać się o naszą demokrację, drżyjmy więc raczej o ładną pogodę na wakacje, bo ponoć może być kiepska.