Z historii Lublina: Zimy w drugiej połowie XX wieku

Styczeń 1953 r. w Lublinie, przynajmniej według gazet, mijał spokojnie. Prasa żyła wystąpieniami partyjnych przywódców. O zimie pisano sporadycznie. Więcej miejsca poświęcano jej wtedy, gdy nad województwo nadciągały potężne opady. "Gwałtowność śnieżnej zamieci zaskoczyła w swej początkowej fazie specjalne brygady kolejowe i Wojewódzkiego Zarządu Dróg Publiczych" - donosiło Życie Lubelskie. Nawet jeśli spadło za dużo śniegu, to i tak pisano, jak dzięki niemu jednoczy się socjalistyczne społeczeństwo i za odśnieżanie biorą się junacy, żołnierze i mieszkańcy wsi.

DAWNY LUBLIN - czytaj nasz serwis specjalny i oglądaj stare zdjęcia

Dziesięć lat później Lublin cierpiał głównie z powodu niskich temperatur, które w styczniu spadały poniżej -20 st. C. Z mrozów cieszyli się uczniowie, bo pozamykano szkoły. Z powodu zimy dochodziło też do sporów prawniczych. Mieszkaniec Lublina wygrał proces z Miejskim Zarządem Budynków Mieszkalnych, który nie ogrzewał mu mieszkania. Mężczyzna odzyskał pieniądze wydane na dogrzewanie. Natomiast lubelski mecenas zyskał 20 tys. zł od Miejskiej Rady Narodowej po tym, jak upadł i złamał sobie nogę na oblodzonym chodniku.

Styczeń 1973 r. mijał w Lublinie już dużo spokojniej. Aura nie zaskakiwała niczym, poza systematycznie powtarzającymi się gołoledziami. Czy MPO ma chody u zimy - dziwił się Kurier w styczniu 1983 r. Po każdych opadach służby od razu rozprawiały się z zaspami, więc miasto zostało zaskoczone w inny sposób. 18 stycznia nad Lublinem przeszła rzęsista ulewa z piorunami.