Położna na medal pracuje na porodówce w Zamościu

Dlaczego pani wybrała ten zawód?

To jest zawód bliski mojemu sercu z powodu kontaktów i bliskości z drugim człowiekiem. Lubię być potrzebna ludziom i się nimi opiekować. Opiekując się rodzącą, towarzyszę jej w ważnych chwilach w życiu. Staram się jak najlepiej ją do tego momentu przygotować, aby poród mogła przeżyć naturalnie, łagodnie, bezpiecznie i pięknie. Mimo wielkiego wysiłku fizycznego i emocjonalnego to najpiękniejszy zawód świata. Gdybym ponownie miała wybierać, to także wybrałabym zawód położnej. Niesamowite w mojej pracy jest uczucie, że uczestniczę w cudzie narodzin, w tym najbardziej wyjątkowym momencie życia kobiety, jej dziecka i rodziny.

Ile porodów pani przyjęła?

Trudno powiedzieć, bo pracuję już 34 lata na trakcie porodowym w szpital im. Jana Pawła II w Zamościu. Przyjemne jest to, że przyjmuję już porody od tych kobiet, które ja przyjmowałam na świat. Ostatnio jeden z tatusiów na oddziale, który czekał na poród rodzinny, mówił mi, że też "przeszedł" przez moje ręce. Już kolejne pokolenie przyjmuję na świat. Muszę przyznać, że te ponad 30 lat nie wydaje mi się długim okresem, dopiero patrząc na dzieci, widać jak szybko upływa czas.

Położna na medal, to jaka położna?

Na pewno powinna łatwo nawiązywać relacje, bo kontakt w tej profesji jest niezwykle ważny. Przyda się również cierpliwość, empatia, serdeczność, wrażliwość. Ale położna nie tylko pracuje na sali porodowej. W tym zawodzie obowiązuje ciągły rozwój, aby być profesjonalistą. Dążę więc do zdobywania nowej wiedzy i umiejętności. Uczestniczę w szkoleniach, konferencjach, kursach i warsztatach, a zdobytą wiedzę wykorzystuję w swojej pracy. Mam słabość do porodów naturalnych, rodzinnych i propagowania karmienia piersią.