Tysiące pątników w Wąwolnicy

Sobotni poranek powitał nas szarym, zasnutym niebem i drobną mżawką. Na szczęście ta ostatnia szybko ustąpiła i o godz. 6 wyruszyliśmy do sanktuarium w Wąwolnicy, w sumie w 130-osobowej grupie parafian z kościoła św. Michała Archanioła w Lublinie.

Kolejne kilometry wiodły przez powoli budzące się do życia miasto. Pierwszy postój zaliczyliśmy jeszcze w Lublinie. W parafii Trójcy Świętej przy ul. Nałęczowskiej witała nas gorąca kawa, herbata i słodkości. Z takimi przejawami bezinteresownej gościnności spotkaliśmy się na trasie wielokrotnie.

Część mieszkańców dzieliła się z nami ciepłymi napojami, ciastkami i owocami. Inni odrywali się od pracy i pozdrawiali nas uśmiechami, przyjaźnie machając. Wsparcie było potrzebne. Z każdym kilometrem pątnikom było coraz trudniej. Niewygody marszu powoli zaczynały dawać się we znaki. Staraliśmy się o nich zapomnieć intonując religijne pieśni.

Podobną drogę co roku pokonują tysiące wiernych z całej diecezji, którzy idą się pokłonić przed figurą Matki Bożej Kębelskiej. Kult utrzymuje się od średniowiecza. W przechowywanej w sanktuarium księdze cudów, znajduje się lista ponad 250 ozdrowień, przypadków wypędzenia złych duchów i nawróceń.

U skraju sił weszliśmy do Wąwolnicy. Przekroczyliśmy bramy sanktuarium i klęknęliśmy przed figurą. Dla wielu, w tym dla mnie, już samo dojście tam było cudem. Wieczorem rozpoczęła się msza święta. Homilię głosił bp Mieczysław Cisło, biskup pomocniczy archidiecezji lubelskiej.

- Maryja nie zatrzymuje naszego wzroku na sobie. Kieruje nasz wzrok na Jezusa. To jest widoczne zarówno w ikonie Matki Bożej Jasnogórskiej, jak i figurze Matki Bożej Kębelskiej - zaznaczył. - Zawierzmy swoje trudne sprawy Maryi z nadzieją, że zbierze nasze modlitwy i przedstawi je swojemu synowi.