Wielki Piątek: Zmartwychwstanie - święto nadziei

Udokumentowany świadectwem wielu osób, które najpierw były świadkami śmierci Jezusa Chrystusa, a po zmartwychwstaniu spotykały się z Nim, słuchały Jego pouczeń. Umarł człowiek i zmartwychwstał dzięki Bogu, z którym był ściśle złączony. Moc Boża przezwyciężyła śmiertelność człowieka. Wiara w ten fakt wyróżnia chrześcijaństwo wśród wszystkich religii świata. Ta prawda wiary ukazuje moc Boga, wielkość i trwałość człowieka na Nim oparte. Człowieka nie można unicestwić. W każdym z nas jest moc przebijająca się przez wszelkie cierpienia duchowe i fizyczne. Choć umieramy, żyjemy nadal i oczekujemy zmartwychwstania, bo Jezus Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy, a my wszyscy za Nim także zmartwychwstaniemy.

Zmartwychwstanie urealnia to, czego człowiek pragnie i czego może dokonać:
=> pragniemy zachować godność ludzką i równowagę ducha w sytuacji niesłusznych oskarżeń, lekceważenia, wyśmiania, niesprawiedliwego wyroku;
=> pragniemy mieć w sobie tyle siły, by móc znieść różnego rodzaju cierpienia, by podnieść się z każdego upadku;
=> pragniemy pomocy od innych i wciąż uczymy się umiejętności jej przyjmowania, okazywania wdzięczności za każdą pomoc, chociażby to były tylko łzy współczucia;
=> pragniemy mieć niezłomną wiarę w zwycięstwo prawdy i dobra;
=> pragniemy być lepsi niż jesteśmy w rzeczywistości.

Zmartwychwstanie łączy wszystkich, którzy:
=> wierzą w zwycięstwo prawdy i sprawiedliwości bez zemsty, życia i miłości;
=> współczują cierpiącym i niosą im pomoc, jak kobiety współczujące Jezusowi w Jego drodze na śmierć i Szymon z Cyreny pomagający Mu nieść krzyż;
=> oddają przyjacielską przysługę, jak Józef z Arymatei, który u Piłata wystarał się o zezwolenie na godne pochowanie ciała Pana Jezusa i oddał Mu swój grób;
=> rozpoznają w człowieku Boga i opowiadają o Nim innym, jak to uczynili Setnik wyznaniem "Prawdziwie ten człowiek był Synem Bożym" (Mk 15,39) i Maria Magdalena rozpoznając w ogrodniku Jezusa Chrystusa;
=> niosą innym radosną prawdę o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, jak to uczyniły niewiasty stwierdziwszy, że grób Jezusa jest pusty i uwierzywszy posłańcowi Boga, że On zmartwychwstał;
=> gromadzą się na wspólnej modlitwie w sytuacji trudnej i proszą Boga o światło dla właściwego rozumienia wydarzeń, jak to czynili uczniowie w wieczerniku;
=> wątpią i poszukują, a kiedy spotkają Jezusa poddają się Jego sile, jak to się zdarzyło "niewiernemu" Tomaszowi;
=> szukają nowych rozwiązań życiowych, uciekają z miejsca zagrożenia w miejsce bardziej bezpieczne, jak to czynili uczniowie zmierzający do Emaus, a kiedy spotkali Jezusa, uwierzyli w Jego zmartwychwstanie, z odwagą wrócili do swojego środowiska i głosili, że spotkali Boga;
=> zachowują dystans wobec Boga, spotykają się z Nim ostrożnie, jak Nikodem, ale tkwi w nich pragnienie poznania Boga i przemiany samego siebie, stopniowo też stają się wiernymi i konsekwentnymi przyjaciółmi Boga;
=> żywią nadzieję, że śmierć nie jest końcem życia, jak Maryja, której ból był niemy, ale i ufny, w pełnym zawierzeniu Bogu.
Potrzebna nam jest wiara w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i zmartwychwstanie własne z grobu, który sami sobie zbudowaliśmy z naszego egoizmu, znieczulicy na bóle bliźnich, zazdrości, nieczystości, wyrządzanej niesprawiedliwości, lenistwa, upowszechniania nieprawdy, uzależnień od alkoholu, narkotyków i mediów. Zmartwychwstaniu zawsze towarzyszy radość, odwaga i moc rozpoczęcia nowego - twórczego życia.