Wojsko rozpoczęło piękną historię klubu „Lublinianka”. Najstarszy klub sportowy w Lublinie kończy 100 lat

- Zaryzykuję stwierdzenie, że bez wojska nie byłoby sportu. To dotyczy nie tylko Lublina, ale wszystkich miast, w których obecne były garnizony Wojska Polskiego - uważa prof. Dariusz Słapek z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, inicjator powstania Lubelskiego Centrum Dokumentacji Historii Sportu.

- Tezę tę można udowadniać na wiele sposobów. Rok, a nawet miesiąc powstawania klubów jest podobny. Koniec wojny z bolszewikami był początkiem kontynuacji tego, co rozpoczynało się od 1918 roku, a co później przerwała wojna. Żołnierze wrócili z frontu i zastanawiali się, co dalej robić - dodaje prof. Słapek.

Wojskowy Klub Sportowy Lublin powstał z chęci organizacji zajęć sportowych wśród żołnierzy, ale nie był klubem wyłącznie wojskowym. W swoje szeregi zapraszał wszystkich mieszkańców miasta, o czym donosił Głos Lubelski w 1921 roku: „Poza tym uchwalono przyjmować osoby cywilne jako członków stałych wprowadzanych przez członków Klubu. Członkowie ci korzystają z boiska i wszelkich przyborów sportowych na równi z wojskowymi” - czytamy.

- To rodzaj rekomendacji, że klub chociaż z nazwy wojskowy, nie ograniczał się tylko do środowiska wojskowego - podkreśla prof. Dariusz Słapek.

Początkowo w klubie działały dwie sekcje, piłki nożnej oraz lekkiej atletyki, zapowiadano także rozwój sekcji tenisowej. W następnych latach powstawały kolejne, m.in. koszykówki, piłki ręcznej, podnoszenia ciężarów, czy judo. W sumie 15 sekcji sportowych, które czyniły Lubliniankę drugim, po AZS, największym klubem w mieście.

ZOBACZ ZDJĘCIA Z TURNIEJU DZIECI (ROCZNIK 2011-2012) ZORGANIZOWANY Z OKAZJI 100-LECIA KS LUBLINIANKA:

Pierwszym znaczącym sukcesem było mistrzostwo Polski juniorów w piłce nożnej w 1938 roku. W finale lublinianie wygrali z Wisłą Kraków 3:2. - Rozwój drużyny przerwał wybuch II wojny światowej. Czasy okupacji zabrały tym młodym piłkarzom szansę na dalsze sukcesy - wspomina prof. Słapek.

Wielokrotnie też zmieniała się nazwa klubu. WKS Lublin przemienił się w KS Lublinianka, później w WKS Unia czy WKS Lublinianka. W historii funkcjonowała także nazwa Ogniwo.

- Trudno operować jedną nazwą, ponieważ było wiele mutacji - mówi prof. Dariusz Słapek, który jest w grupie osób pracujących nad monografią klubu. Stuletnie dzieje Lublinianki spiszą historycy UMCS oraz dziennikarze.

- Mamy nadzieję, że uda się wydać tę publikację jeszcze w roku jubileuszu. W okresie międzywojennym z prasą lubelską różnie bywało i różnie ona interesowała się sportem. W archiwach wojskowych także nie poświęcano wiele uwagi sportowi, a jeśli już, to bardziej z punktu widzenia społecznego - podkreśla.

Autorzy publikacji podzielili między sobą prace nad poszczególnymi okresami działalności klubu. Ich intencją jest opisanie, chociaż w niewielkiej objętości, funkcjonowania każdej sekcji.

Natomiast uroczystą galę podsumowującą 100-letnią historię Lublinianki władze klubu zaplanowały na początek września.