Z kopalni do Centrum Onkologii. Nowy dyrektor o przyszłości szpitala

Dlaczego przyjął pan propozycję Zarządu Województwa i został dyrektorem Centrum Onkologii?
To dla mnie nowe wyzwanie. Miałem świadomość tego, że szpital ma dosyć duże problemy. Powiem szczerze, że długo się wahałem, ale w końcu podjąłem decyzję na tak. Lubię pracować i zdobywać nowe doświadczenia, dlatego myślę, że także mnie dobrze zrobi ta zmiana.

Przed Panem teraz bardzo trudne zadanie- kierowaniem gigantem szpitalnym.
Na tę trudną sytuację składają się dwa powody, czyli sytuacja finansowa Centrum i niedokończona rozbudowa, która utknęła w martwym punkcie. To są dla mnie dwa bardzo ważne problemy, które należy rozwiązać w najbliższym czasie.

Ma Pan pomysł na ich rozwiązanie?
W tej chwili, analizuję wszystko po kolei, rozmawiam z kierownikami poszczególnych działów i myślę, że wkrótce powstanie plan restrukturyzacji szpitala, który pomoże ujrzeć jasne światełko w tunelu, aby COZL wyszło na prostą. Podobnie z inwestycją. Po zrobieniu analizy tego, w jakim miejscu rozbudowy jesteśmy, podejmiemy odpowiednie działania, które będą skuteczne. Nie ukrywam, że chodzi tu również o czas, bo każdy chce, by inwestycja została dokończona jak najszybciej.

Czyli na razie nie znalazł Pan leku na uratowanie Centrum Onkologii?
Muszę powiedzieć, że trudno w trakcie jednego dnia znaleźć taką receptę. Wydaje mi się, że ta praca będzie trwała przez wiele miesięcy, a wyniki tego mogą być już widoczne w następnych latach. Najbardziej zależy mi na tym, żeby szpital nie przynosił strat, bo o zysku w przypadku publicznej placówki medycznej nie możemy mówić. Chociaż, w nowoczesnym kierowaniu szpitalem trzeba patrzeć z perspektywy biznesowej. Dlatego, należy przyjrzeć się, czy wszystkie oddziały są w pełni wykorzystywane.

Jakie błędy były popełniane przez poprzednich dyrektorów Centrum Onkologii?
Z moich wstępnych analiz wynika, że przetarg na rozbudowę szpitala był źle przeprowadzony, chodzi głównie o przygotowanie dokumentacji. Nie było podstawowych zabezpieczeń, które się robi przy takich inwestycjach. To jest swoiste abecadło, które trzeba było wykonać krok po kroku. Drugi poważny błąd, to organizacja szpitala. Chodzi o przerost formy nad treścią. Mam na myśli brak podejścia biznesowego. Widać, że praktykowane było podejście „dadzą nam, bo się nam należy”. A jednak, NFZ nie dał kontraktów na nowe oddziały.

Można by wymienić jeszcze zatrudnienie dodatkowych 300 osób do nowego gmachu COZL.
Dokładnie. Szpitale są jednostkami usługowymi. Ponad 70 proc. kosztów to koszty osobowe. Jeżeli, nie dba się o strukturę zatrudnienia, to te koszty można bardzo szybko podnieść do góry. Dlatego, widać ten przerost formy nad treścią. Teraz, od początku trzeba będzie analizować całą strukturę szpitala.

Nie-lekarz to nowość na stanowisku dyrektora COZL.
Racja, nie jestem lekarzem, ale menedżerem. Dlatego, były już p.o. dyrektora COZL czyli Maciej Kondratowicz-Kucewicz będzie moim zastępcą do spraw medycznych. Ja się nie znam na medycynie, dlatego on będzie za tę działkę odpowiadał i mi doradzał. Po kilku rozmowach jest między nami pełne porozumienie.

Miał Pan wcześniej kontakt ze szpitalami?
W zarządzaniu szpitalami nie. Tylko tyle, że byłem kiedyś przez krótki czas pacjentem. Za to teraz, będę poznawał funkcjonowanie szpitala od strony fotela dyrektora.

Jakie są różnice w kierowaniu szpitalem, a kopalnią?
Jest wprawdzie kilka punktów wspólnych, ale przede wszystkim są różnice. Inne źródło finansowania, czy pozyskiwania gotówki, struktura personelu. Kopalnia to działalność produkcyjna, a szpital - usługowa. Kopalnia ma być maszynką do zarabiania pieniędzy. Szpital to całkowicie odmienny zakład pracy. Chodzi o to, by nie generował strat, a najlepiej, wychodził przynajmniej na zero.

Rozmawiała: Gabriela Bogaczyk