To lotnisko wymaga odwagi

Świdniccy radni skwapliwie skorzystali z okazji do postawienia trudnych pytań władzom województwa i Portu Lotniczego Lublin o budowę lotniska.

– Boimy się, że wszystkie roboty zaczną się w jednym czasie i będziemy odcięci od świata – mówił podczas poniedziałkowej sesji radny Kazimierz Bachanek. Wtórował mu radny Mariusz Wilk: – Nie będzie dojazdu do WSK Świdnik i Parku Technologicznego. 4 tysiące ludzi mogą być odcięte od świata.

Odpowiedzi, które otrzymali radni raczej ich nie uspokoiły. – Chcemy zablokować Mełgiewską od strony zachodniej na czas budowy. Trudności komunikacyjne podczas realizacji inwestycji będą, to nie jest bułka z masłem – nie krył Jacek Sobczak, wicemarszałek województwa. – To lotnisko wymaga odwagi. Będzie pot, krew, łzy, ale potem czeka nas sukces.

Okazało się, że droga do sukcesu wiedzie przez... las pełen ładunków wybuchowych.

- Prawdopodobnie na dużej głębokości są zakopane skrzynie z amunicją. Boimy się tego, że jak pociągniemy korzenie drzew, to te ładunki wybuchną – przyznał wicemarszałek Sobczak.

– O skrzyniach amunicji nic nam nie wiadomo, ale po wojnie mogły zostać niewybuchy – dodał Piotr Jankowski, rzecznik PLL. – Dlatego wszystko musi być zdetonowane.

Okazało się, że na sprawdzenie 1 hektara lasu wojsko potrzebuje tygodnia, więc prace trwałyby... dwa lata. – Ale prywatna firma deklaruje zrobić to w miesiąc – uspokajał Jankowski. – I ten wariant wybieramy.

Rzecznik PLL wyjaśnił też, na jakim etapie jest wykup gruntów pod lotnisko: Obecnie zostało nam do wykupienia 10 nieruchomości: 2 w Mełgwi, a 8 w Wólce. Te przypadki z Wólki są wyjątkowo trudne, a jedne przypadek jest arcytrudny. Do jednego z właścicieli chcemy wysłać specjalnego negocjatora, bo człowiek nie chce rozmawiać.

– A kiedy będzie wkopany kamień węgielny pod lotnisko? – spytał na koniec radny Krzysztof Kruczek. – Wcześniej powiedziałem, że nastąpi to 3 maja tego roku, chociaż tym terminem głownie chciałem terroryzować. Wiedziałem, że jest on nierealny – przyznał z rozbrajającą szczerością Sobczak. – Teraz nie powiem kiedy wmurujemy kamień, bo nie chcę być niewiarygodny.