15 lat w Unii. Jak wyglądaliśmy wtedy i dziś

Pamiętam ten dzień dość dobrze, bo właśnie w ostatnich dniach kwietnia i 1 maja 2004 r. Lublin był stolicą akademickiej Europy. W naszym mieście odbywał się wtedy Kongres Rektorów Uniwersytetów Europejskich, a do Lublina przyjechało ok. 300 głów tychże uczelni. To było wydarzenie bez precedensu, które zakończyło się przyjęciem Deklaracji Lubelskiej. Dokument mówił m.in. o kształceniu i wychowaniu młodzieży w duchu europejskim, nie zapominając o własnym dzie-dzictwie kulturowym, ale i o otwieraniu się na Wschód.

List do rektorów, którzy brali udział w kongresie w Lublinie, skierował papież Jan Paweł II: „Niechaj Wasz twórczy wysiłek pozwoli wydobywać i rozwijać najwspanialsze składniki tradycji europejskiej. Niech środowiska uniwersyteckie czują się odpowiedzialne za obecność w trzecim tysiącleciu tej więzi prawdy, bez której uboższa byłaby zarówno nasza kultura, jak i świat chrześcijański” - pisał w liście.

Cały Lublin świętował. Przy wejściu na ówczesny deptak stanęła Brama Dwóch Unii, przez którą przechodzili mieszkańcy. Mogli też uderzyć w Dzwon Europy i bawić się na wieczornym koncercie na placu Zamkowym.

Jak wyglądamy 15 lat później? Fundusze unijne znacznie przyspieszyły rozwój infrastruktury, budowę nowoczesnych obiektów, rozwój firm i gospodarstw. Partnerstwo w UE pozwoliło nam na swobodne przekraczanie granic, ale co najważniejsze - dało poczucie wspólnoty i bezpieczeństwa.