A może morze?

Chciałoby się rzec za celnikiem z filmu "Miś": "Słuszną linię ma nasza władza". Brakuje nam tylko popularnych w minionej epoce okrzyków: "Pomożecie ? Pomożemy!". W czynie społecznym wszak Zalew Zemborzycki zbudowano, w czynie można go więc przekształcić w morze. Choć czyn będzie musiał być trochę większy. Ale czy mieszkańcy Lublina nie wywalczyli sobie budowy drogi ekspresowej? Mogą więc sami wybudować nadmorski kurort. Potrzebny jest tylko projekt, a ten już powstał i wywołał niemałą egzaltację dyrektora Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji. Szef MOSiR tak się rozemocjonował, że nie wiem, czy jeszcze pamięta, w jakim mieście przyszło mu żyć. Choć może sam popadłbym w skrajną euforię, gdybym zlecił przygotowanie wizualizacji lubelskiego Saint Tropez, u którego brzegów pływać będzie co najmniej Queen Mary 3.

Bardzo przyjemne wizje, ale zejdźmy może na brzeg i stąpajmy, jeżeli nie po ziemi, to choć po piasku. Skategoryzujmy może najpierw potrzeby Lublina. Podzielmy je na te bardziej i mniej ważne. W tym kontekście zastanówmy się, czy kurort nad zalewem to rzeczywiście nasz priorytet. Oczywiście, porozmawiać o kurorcie i posnuć związane z nim plany możemy zawsze, ale nie umieszczajmy go w nurcie głównej dyskusji o mieście. Nie oszukujmy się, że zrealizujemy śmiały projekt sami lub choćby w partnerstwie publiczno-prywatnym. Jak na razie bowiem nikt nawet nie zechciał w Lublinie aquaparku postawić.

Zamiast więc się egzaltować, skupmy się na modernizacji dróg i staraniach o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury. Zogniskowanie działań na priorytetach przyniesie większe efekty niż rozpraszanie uwagi na szereg najpiękniejszych nawet wizji.