Staję w obronie

Już ponad 500 tysięcy odsłon ma filmik nagrany podczas przeprowadzonej 1 listopada, przez jeden z lubelskich patroli policji, interwencji na ul. Lipowej. Funkcjonariusze skuli w kajdanki "przemiłego obywatela", który najpierw dostojnie przeszedł przez ulicę na czerwonym świetle, a potem kulturalnie nie chciał się wylegitymować. Za to, że był nad wyraz miły i z pełnym szacunkiem nie reagował na prośby policjantów, ci zakuli go w kajdanki i na siłę wsadzali do radiowozu. Jak to możliwe, że obywatel okazuje pełnię kultury, a chamscy mundurowi traktują go jak worek z ziemniakami? W obronie zatrzymanego stanęli przemili współtowarzysze podróży przez miasto, wykrzykując, ile to w ich sercach miłości do policji. Do nich dołączyli się inni miłosierni i wszyscy już zgodnym chórem wysławiali mundurowych.

Straszny to z mojej strony sarkazm w ten sposób opisywać zajście, z którego relacje bez wyjątku (a przeczytałem je chyba wszędzie) odebrałem jako nieskrywany zarzut wobec lubelskiej policji. Nie znalazłem odważnego, który oficjalnie stanąłby w obronie stróżów prawa. A cóż takiego strasznego zrobili? Czy na agresję zasługuje próba wylegitymowania młodego człowieka, do której policja ma święte prawo, a której poddanie się jest dla obywatela świętym obowiązkiem? Społeczne przyzwolenie na agresywne, choćby w słowach, zachowanie wobec policji zawsze odbija się społeczeństwu czkawką. Ten, który obrzuca wulgaryzmami funkcjonariusza, bez obaw uczyni to samo w przypadku zetknięcia z szarym obywatelem, a może i posunie się dalej…

Jeżeli wymagamy od policji kultury, zachowajmy ją sami. Agresja zawsze rodzi agresję.