Życzę wszystkim, żeby było normalnie

Trudno myśleć o choince, nie mając pracy lub zarabiając tylko na czynsz. Niełatwo starać się być inteligentem i uczestniczyć w życiu publicznym, jeśli jako rządzących, lub mających wpływ na nasze życie, oglądamy i słuchamy oszustów, karierowiczów czy prostych głupków.

Nie smakuje radość z sukcesów naszej medycyny, kiedy słuchamy proponowanych terminów wizyt u specjalistów lub traktowani jesteśmy jak natręci przez tych, o których wiemy, że osiągnęli to, o co walczyli i wreszcie mogą zarabiać godnie. Nie wiemy, w co wierzyć, kiedy poziom dziennikarstwa i jego języka sięgnął dna, a media publiczne, zamiast spełniać swą misję edukowania widza i słuchacza, promować własnych, bardzo zdolnych twórców i pokazywać wszystko, co w kraju najlepsze, prześcigają się w wydawaniu pieniędzy podatników na coraz głupsze formaty. O reklamach nie będę pisał, bo i tak ten felieton to do tej pory jeden głęboki dół.

Życzę nam wszystkim, tuż przed świętami Bożego Narodzenia, żeby było normalnie. Co to znaczy? Normalnie dla każdego z osobna. Norma stanowiona dla jednych nią jest, a dla innych nie. Jeśli nie masz pracy, a chcesz ją mieć, życzę Ci jej. Jeśli brak Ci zdrowia, niech się wreszcie zjawi. Jeśli nie wiedzie Ci się w miłości, a chcesz poznać jej smak, wpadnij na nią na ulicy. Życzę takiej normalnej normalności. Nie patologicznej, według której normalne jest zajmowanie nie swojego kraju, zabijanie człowieka, męczenie zwierzęcia czy dewastacja wszystkiego wokół. W tym przypadku normalność to izolacja chorych osobników, i takowej też nam życzę. Życzę normalności, którą dla jednych określa dekalog, dla innych wyniesione z domu dobre wychowanie, a najlepiej - jedno i drugie.