Plany, plany...

Plan Nocy Kultury jest wielki! Nie sposób zobaczyć i przeżyć każdy z jego punktów, ale trzeba się starać. Wydarzenie zapowiada się tym bardziej ciekawie, że nie jest objęte centralnym planem, przetargiem i tym podobnymi udziwnieniami, które przeważnie mało przystają do realizacji. Tutaj każde zjawisko kulturowe jest dziełem artysty, lub grupy twórców, którzy pragną zaprezentować się jak najlepiej i nie pozwolą aby im ktoś coś zepsuł. Jasne, że wszędzie pojawiają się dofinansowania i zależności, ale całość płynie tak, jak powinna - artyście sypie się groszem, a on ma robić, i robi to, z czego słynie, lub zasłynie. Planowanie jest w zasadzie zaprzeczeniem sztuki, a najboleśniej odczuwa się to na styku obu pojęć. Straszą budowane i restaurowane od dziesięcioleci budynki teatrów, a dołącza do nich powoli Centrum Kultury. Ostatnio, niechcący, usłyszałem o paru przyczynach takiego stanu rzeczy. Otóż, w planach remontów i rekonstrukcji, ujęto na przykład rozkucie i modernizację ciągów wentylacyjnych, a nie ujęto ich ponownego zamurowania! Założono remont stropu, który według planów był drewniany.

Był. Do końca XIX wieku. Później zastąpił go strop z betonu. Ale nie w planach! Ktoś, kto podpisywał kosztorys remontu nie zadał sobie, lub innym, trudu sprawdzenia faktów! Nic dziwnego, że wykonawca ma pretensje o dodatkowa kasę, a sprawa się przeciąga. Ciekawe tylko, dlaczego winowajca dalej siedzi na swoim stołku i ma się dobrze… Podpisuje pewnie następne zlecenia, dostaje za to ciężkie pieniądze i gromko pomstuje na niesolidnych wykonawców. Ci ostatni nie zawsze pozostają święci, to fakt, bo wiadomo, że przetargi wygrywa się najniższą ceną, a potem się zobaczy. Zobaczyło się już przy okazji budowy autostrad i stadionów. Ulubione polskie pojęcia: "jakoś" i "się załatwi" wychodzą coraz częściej na jaw dzięki mediom. Chwała im za to.

Noc Kultury 2011 w Lublinie: Nie prześpij jej! (program)