System solidarnościowy kontra kapitałowy

O ile nadal oczywiste wydaje się, że to rodzice odpowiadają za dzieci, o tyle odwrotna zależność została zniszczona przez solidarnościowy system emerytalny wprowadzony przez państwo. W krajach europejskich od przeszło 100 lat tworzy się rozwiązania, które odpowiedzialność finansową za osoby starsze przerzuca z najbliższej rodziny na ogół społeczeństwa. Gdy te rozwiązania tworzono wydawały się one bardzo bezpieczne, gdyż osób w podeszłym wieku było stosunkowo niewiele, więc wkład wszystkich pracujących w ich utrzymanie nie stanowił znaczącego obciążenia. Obecnie, gdy znacząco wydłużył się czas życia, zmniejszył się przyrost naturalny, stosunek liczby osób pracujących do osób starszych wyraźnie zmalał, a obciążenia zaczęły rosnąć.

Alternatywą dla systemu solidarnościowego, w każdym z dwóch powyższych wydań, w dobrze rozwijających się gospodarkach, stał się emerytalny system kapitałowy.

Opiera się on na świadomym gromadzeniu części zasobów podczas naszego życia, tak, aby móc je wykorzystać wówczas, gdy przestaniemy już pracować i zarabiać. Temu celowi służą wszelkiego rodzaju fundusze inwestycyjne (nie tylko stricte emerytalne), ale również inne rodzaje oszczędzania, czy to w formie inwestowania w metale szlachetne, czy w nieruchomości, czy bezpośrednio w papiery wartościowe, czy po prostu w lokaty bankowe. Aby system kapitałowy mógł działać, gospodarka musi się stabilnie rozwijać, bez gwałtownych wstrząsów i załamań, które powodują niszczenie zgromadzonych zasobów.

Obecnie dokonany przez nas wybór, czy przekazywać część odkładanych przez nas składek do funduszy inwestycyjnych, czy wszystkie przekazywać na bieżące wypłaty emerytalne, był więc tak naprawdę tylko częściowym głosowaniem nad wiarą w przewagę państwowego systemu solidarnościowego nad systemem kapitałowym i to tylko w wycinkowym wydaniu.

Aby zbudować znaczące prawdopodobieństwo godnego życia w czasie gdy nie będziemy w stanie pracować, musimy już dziś zadbać o wszystkie istniejące źródła finansowania na ten okres. System solidarnościowy to nie tylko państwo, ale też kochająca się i odpowiedzialna rodzina, a system kapitałowy to nie tylko OFE, ale również wszelkiego rodzaju inne oszczędności.